«مولانا» شاعر و نابغهای که به علوم زمان خود احاطه داشت
تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۵۰۰۳۸
دبیر هجدهمین دوره جشنواره «قلم زرین» گفت: به گواه سخنان بر جای مانده از مولانا و تاکیدات بزرگان هم دوره وی میتوان به طور قطع اعلام کرد که مولانا نابغهای در قرن خود و تمام دورانها بوده است، این شاعر بزرگ پارسی زبان به تمام علوم زمان خود احاطه داشته است . کاظم کامران شرفشاهی در گفتوگو با میزان پیرامون اشعار مولانا گفت: جلالالدین محمد بلخی معروف به مولانا، مولوی و رومی یکی از چهرههای بزرگ در عرصه شعر و ادبیات فارسی محسوب میشود، البته باید مولانا را به عنوان شاعری جهانی و فراملی شناخت، آوازه این شاعر بزرگ مرزهای ایران را در نوردیده و فراملی شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شرفشاهی مولانا را از بعد ادبی مورد بررسی قرار داد و اظهار کرد: به گواه سخنان بر جای مانده از مولانا و تاکیدات بزرگان هم دوره وی میتوان به طور قطع اعلام کرد که مولانا نابغهای در قرن خود و تمام دورانها بوده است، این شاعر بزرگ پارسی زبان به تمام علوم زمان خود احاطه داشته است و در قالبهای گوناگونی طبع آزمایی کرده است که شاخصترین آنها آثار مثنوی، رباعی و غزل بوده است، لذا کتاب «مثنوی معنوی» وی به تعبیر اقبال لاهوری «قرآن منظوم» بوده که نشانگر الهام پذیری، آشنایی و احاطه مولانا به قرآن کریم و آیات و روایات بوده است. ***دغدغههای اجتماعی در دیدگاه مولانا وی پیرامون ویژگیهای کتاب «مثنوی معنوی» ابراز کرد: کتاب مثنوی معنوی دارای حکایات منظوم و زیبایی است که بسیار عالمانه و حکیمانه حول محور مسائل روانشناسی و اجتماعی بیان شده این مهم نشان میدهد تا چه میزان مولانا دغدغههای اجتماعی داشته و تلاش داشته تا برای صلاح و سعادت بشریت موضوعاتی ارزنده را مطرح کند، تمام این حکایات درقالب داستانها مثنوی کوشیده تا انسانها را به سوی زندگی روشن و دلپذیرتری راهنمایی کند. *** «دیوان شمس» الهام بخش موسیقدانان دبیر جشنواره «قلم زرین» پیرامون کتاب «دیوان شمس» بیان کرد: کتاب دیوان شمس که در بر گیرنده غزلیات مولانا است از آثار ادبی شناخته شدهتر مولانا محسوب میشود، در حالی که مولانا آثار ادبی فراوانی را دارد، اما با این حال این دو اثر یعنی «دیوان شمس» و کتاب «مثنوی معنوی» بیشتر مورد استفاده و استناد اهل ادب و فرهنگ قرار گرفته است. کتاب دیوان شمس طبیعتا دارای اشعار شور انگیز لطیف و زیبا بوده که پس از گذشت قرنها الهام بخش موسیقیدانان و آهنگ سازان است و آثار بسیار زیبایی بر اساس آن ساخته و تولید شده است. وی به مقاسیه مولانا با سایر شاعران فارسی زبان هم دورهاش پرداخت و تاکید کرد: مولانا دارای ویژگیهایی است که او را از سایر شعرای فارسی زبان دوره خودش متمایز میکند و آن ویژگی تفکر و عاطفهای بوده که ردپایش در کنار احساس سرشار این شاعر دیده میشود، مولانا از عنصر اندیشه و تفکر در شعرهای خود به خوبی استفاده کرد و بدین وسیله جامعه را به تدبر دعوت کرد، در عین حال مخاطبان خود را به مهرورزی دعوت کرد تا و این مهم را در دستور زندگی خود قرار دهند. کامران شرفشاهی زندگی مولانا را مورد بررسی قرار داد و ابراز کرد: مولانا عالمی دینی است لذا در زمان وی او را مولانا یا مولوی نامگذاری میکنند از سوی دیگر لقب رومی نیز به وی داده میشود، چون وی در شهر قونیه که روزگاری روم شرقی نامیده میشد زندگی میکرده است، البته باید توجه داشت که خواستگاه وی به افغانستان امروز باز میگردد افغانستان در آن روزگار جزو سرزمین خراسان محسوب میشد اما وی به خاطر مهاجرتهای گوناگون پدرش شهرهای گوناگونی را میبیند، اما سر انجام در شهر قونیه ساکن میشود و تا پایان مرگ در آنجا زندگی میکند. ***عمده اشعار مولانا در حوزه شعر فارسی است وی به آثار مولانا اشاره و عنوان کرد: مولانا آثار و کتابهای بسیاری از خود برجای گذاشته است عمده اشعار وی در حوزه ادبیات فارسی است کتابهای همانند «مثنوی معنوی»، «دیوان شمس تبریزی»، «رباعیات» و البته در آثار منثور وی کتابهای همچون «فیه ما فیه»، «مجالس سبعه» و «مکتوبات» را میتوان نام برد. کامران شرفشاهی پیرامون کتابهای که درباره مولانا نوشته شده است اظهار کرد: کتابی با عنوان «مروری بر زندگی مولانا» به قلم بدیع الزمان فروزانفر پیرامون زندگی مولانا نوشته شده که بسیار کامل و جامع است در عین حال بر اساس مستندات تهیه گردیده، با مطالعه آن میتوان شناخت بهتری نسبت به این شاعر بزرگ پیدا کرد، اما از سوی دیگر باید تاکید کرد که مولانا در درجه اول دارای ذوق و قریحهای بسیار عالی بوده چنانکه نقل شده در جریان سفر و دیداری که با عطارنیشابوری داشتهف عطار در مورد وی تاکید کرده که آیندهای درخشان در انتظار او خواهد بود، البته افسانهها نیز در خصوص مولانا بسیار است که این امر باز میگردد به احساس ارادت دوستداران مولانا که به مبالغه پیرامون این شخصیت ادبی ختم شده است. مولانا علوم مختلف را در پیشگاه پدر و استادید بزرگی گذراند، آشنایی وی با آیات قرآن کریم و روایات زمینه را برای رشد و تعالی فکری مولانا فراهم کرد و به عنوان زبدهترین شاعران در عرصه ادبیات وی را معرفی کرد. ***آشنایی شمس و مولانا وی به آشنایی مولانا با شمس پرداخت و ابراز کرد: آشنایی مولانا با شمس یکی از مهمترین دورههای خاص زندگی مولانا است و همین امر زمینه را برای تحولی عجیب در وی فراهم کرد بدین ترتیب مولانا از عالم دینی به عالم ادبیات قدم گذاشت و با شوریدگی و شیدایی اندوختههای خود را در قالب شعر و ادبیات به جامعه عرضه کرد. کامران شرفشاهی مولانا را شاعری جهانی خواند و خاطرنشان کرد: مولانا را به عنوان شاعری بین المللی میشناسند و از آنجا که مزار وی در قونیه کشور ترکیه است هرساله بزرگداشتی را برای وی برگزار میکنند این امر هم غرور آفرین است که شاعری ایرانی توانسته اینگونه در دنیا خود نمایی کند و هم جای تامل دارد که چرا ایران با وجود شاعرانی همچون حافظ، سعدی، خیام و بسیاری دیگر نتوانسته قطب گردشگری ادبی به راه بیندازد این پتانسیلی است که مورد بی توجهی مسئولان فرهنگی قرار گرفته در حالی که شاعران توانمند فراوانی داریم و میتوانیم با بزرگداشتهای بین المللی و تبلیغات بسیار علاوه بر درآمد زایی برای کشور به معرفی آداب و رسوم و فرهنگ غنی ایران اسلامی بپردازیم تا خط بطلانی بر روی تمام ایران حراسیهای ایجاد شده از سوی غرب باشد. انتهای پیام/ برچسب ها: اخبار ادبیات مولانا
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: اینجا اخبار ادبیات مولانا کامران شرفشاهی شاعر بزرگ زندگی مولانا مثنوی معنوی دیوان شمس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۵۰۰۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جایگاه میرنوروز از نگاه ملی مغفول مانده است
ایسنا/لرستان یک نویسنده و پژوهشگر معتقد است: جایگاه میرنوروز از نگاه ملی مغفول مانده است.
محمدجعفر محمدزاده امروز (۱۵ اردیبهشت ماه) در دومین نشست ایوار درباره شعر میرنوروز که در محل دانشنامه مطبوعات ایران برگزار شد، بیان کرد: بازخوانی اشعار عرفانی و تعلیمی میرنوروز نشان میدهد جایگاه این شاعر مهم عصر صفوی در گنجینه شعر فارسی مغفول مانده است. شاعرانی مانند میرنوروز را باید از نگاه ملی ارزیابی کرد و بررسی آثار او باید مقوم هویت ملی ما در چارچوب ایران فرهنگی باشد.
رئیس دانشنامه مطبوعات ایران ادامه داد: اگرچه وجه غالب اشعار میرنوروز سبک هندی بوده، اما تاثیرپذیری او از شاعران سبک عراقی و آثار شاعرانی مانند نظامی مشهود است.
نویسنده کتاب «بیداری در باغ مومیایی» افزود: همانطور که امروزه بیش از ۴۰۰۰ رباعی الحاقی و منسوب به خیام وجود دارد، به دلیل تفوق وجه شاعرانگی و تاثیرگذاری میرنوروز بر ادبیات منطقه، اشعار فراوانی به این شاعر شیفته منسوب شده است که باید با نگاه علمی سره را از ناسره شناسایی کرد.
شعر میرنوروز آمیخته با مضامین قرآنی است
علیاکبر شکارچی، موسیقیدان و فرهنگپژوه نیز در این نشست گفت: میرنوروز شاعری وارسته و آزاده بود که شعرش آمیخته با عشق و هنر است، گویی دست او در جیب خدا بوده است. شعر میرنوروز آمیخته با مضامین قرآنی است و تا شاعری درونش پالایش نشده باشد اشعار پرشور دینی نمیتواند از درون او بجوشد.
مولف کتاب «بیست ترانه کهن لری» تاکید کرد: اینکه تمنیات در کنار الهیات در شعر میرنوروز وجود دارد طبیعی و برخاسته از حقیقت روح انسان است. توجه به تمایلات نفسانی و ابعاد جسمانی بخشی از وجود آدمی است و دلیلی بر انکار آن وجود ندارد.
خالق «کوهسار» و «بهارباد» با بیان خاطراتی از شکلگیری گروه چاووش در کنار اساتیدی مانند حسین علیزاده و زندهیادان هوشنگ ابتهاج، محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان، افزود: ملودیهای لری برخاسته از زندگی و طبیعت است و شعر میرنوروز نقش مهمی در بالندگی موسیقی لری داشته است.
«میرنوروز» شاعری است که باید از نو شناخت
کرم علیرضایی، نویسنده کتاب «میرنوروز، شاعر ناشناخته» نیز در دومین نشست ایوار، با اشاره به اینکه نگاه به میرنوروز باید تعدیل شود و تغییر کند و شخصیت این عارف و منتقد زمانه خود به درستی شناخته شود، گفت: دو چهره بودن این شاعر شیفته طبیعت شعر او است و نباید گاهی او را اهریمنی و گاه اهورایی دانست تا آنجا که امروز در زیستبوم او هیچ کوچهای حتی به نام او نیست.
مولف «ترانههای لری میرنوروز» به جنبههای عاطفی شعر میرنوروز اشاره و اظهار کرد: آنیمای عشق در شعر میرنوروز تبلور دارد که نباید آن را هرزه پویی تلقی کرد.
علیرضایی افزود: سه نوع زن در شعر میرنوروز برجسته است، زن اهورایی، زن اهریمنی و زن آرمانی و آنیمایی که جای بررسی روانشناختی دارد.
میرنوروز شاعری سرآمد به لحاظ سبکی و زبانی است
فرزین رسایی، مترجم و زبانشناس نیز در دومین نشست ایوار گفت: بررسی احوالات میرنوروز در پژوهشهای امروز مغفول مانده است و توقع میرفت ادیب و محقق ارجمندی مانند عبدالحسین زرینکوب، در کارنامه آثار خود به معرفی شعر میرنوروز میپرداخت.
وی آشناییزدایی را هنر محتوم شاعران خواند و بیان کرد: در شعر میرنوروز هنجارگریزی و هنجارآفرینیهای بسیار به چشم میخورد.
او ادامه داد: موسیقی شعر میرنوروز چه به لحاظ آوایی و موسیقی بیرونی و چه به لحاظ ساختار عمودی و موسیقی درونی سرشار از ابتکار و نوآوری شاعرانه است.
این مترجم و پژوهشگر زبان افزود: اشعار بسیاری به میرنوروز نسبت داده میشود که به دلایل سبکی و محتوایی میتوان آنها را شناسایی کرد و از دیوان او سترد.
رسایی با اشاره به ترجمهناپذیری شعر، گفت: در جغرافیای میرنوروز مردم سرشت شاعرانه دارند و اتفاق زبانی در شعرهای میرنوروز و پدیدارشناسی شعر او شایسته بررسی بیشتر است.
دوری میرنوروز از مراکز رسمی شعر عصر صفوی باعث غیبت او از تاریخ پژوهشهای ادبی است
در ادامه این نشست، یادداشت عبدالجبار کاکایی، شاعر خوانده شد. او با اشاره به اینکه بیتوجهی میرنوروز به مرکز توسعه سبکهای ادبی در قرن دوازدهم که اصفهان و شیراز بود، سبب شد تا در تاریخ پژوهشهای ادبی کمتر از او یاد شود، تاکید کرد: میرنوروز بیش از نیایشنامههای فارسی و تحمیدیههایش به واسطه مفردات گویش لری بین اهالی زاگرس طرف توجه بوده است. البته بین تحمیدیهها و نعتهایش تا آثار غنایی از جهت فصاحت و بلاغت فاصله معناداری است که احتمالا به سیر تجارب شاعر برمیگردد.
شاعر آثار «سالهای تاکنون» و «آوازهای واپسین» با اشاره به سطح زیباشناختی آثار میرنوروز، افزود: قصههای عاشقانه برساخته از تک بیتهای میرنوروز، روال عادی تاریخنویسی بومی سرزمین ماست که نیاکان ما در آثار نوابغ و نخبگان به بازکاوی رویاهای خویش میپرداختند.
بازکاوی آثار شاعرانی مانند میرنوروز، مقوم زبان فارسی است
ساسان والیزاده، نسخهشناس و فعال فرهنگی و رسانهای هم که در نشست ایوار بهعنوان کارشناس مجری حضور داشت، بیان کرد: جورچین گنجینه زبان فارسی با بازکاوی آثار شاعرانی مانند میرنوروز کامل میشود و کشف و معرفی این آثار مقوم زبان فارسی است.
شاعر کتاب «هانا و بوطیقای ایوار» درباره جایگاه زن در آثار میرنوروز، گفت: میرنوروز شاعری است که زندگی در آثار او نبض تندی دارد. زنستایی در شعر میرنوروز لطافتی دلنشین به اشعار او داده است، آنچنان که با آشناییزدایی در شعر، استعاره «هِل» را برای معشوق به جای تصویر تکراری «گُل» به کار میبرد که توجه به ارجاعات مفهومی و آرامشبخشی این واژه نشان از معماری لطیف ذهن این شاعر دارد.
وی درباره نشستهای ایوار توضیح داد: این حرکت فرهنگی مستقل هر ماه با نکوداشت یک چهره یا بازکاوی یک مسأله فرهنگی در بازآفرینی و معرفی فرهنگ لرستان در آیینه هویت و فرهنگ ملی تلاش دارد.
ارجاعات پژوهشی ما به آثار سیاحان است
اسعد غضنفری، فعال فرهنگی نیز در مراسم نکوداشت مقام میرنوروز، شاعر عصر صفوی، با تاکید بر اینکه به علت غلبه نداشتن رویکرد پژوهشی و بیتوجهی به پژوهشگران بومی، ارجاعات و رویکرد ما در تحقیقات به آثار سیاحان غربی است، افزود: برای بازیابی هویت واقعی فرهنگ لرستان ضرورت دارد پژوهشگران به بازخوانی و بازیابی اسناد و منابع دست اول این جغرافیا دست یازند.
این فعال فرهنگی با اشاره به مرارتها و نحوه جمعآوری و تصحیح کلیات دیوان میرنوروز توسط زندهیاد استاد اسفندیار غضنفری امرایی در سال ۱۳۴۷ گفت: در آن زمان بهجز در موسیقی، میرنوروز شناختهشده نبود و این میرعارف خداشناس را به نام شاعری لاابالی و هرزهگرد میشناختند.
انتهای پیام